Cerpen : Kanca Sak Lawase

Cerpen Kanca Sak Lawase Mugiarni Kelompok Jawa Babten

Sore iku, Adelia lan Mugiarni lagi lungguh ing teras omahe Mugiarni. Angin semilir njalari suasana dadi ayem. “Mugi, kowe ngerti ora? Aku ngrasakke yen SMP iki pancen seru, nanging kancamu ning SD isih kangen,” ujare Adelia sambil nglempit roso sedih.

Mugiarni nyawang Adelia karo tatapan lembut. “Del, ora usah kuwatir. Wong kene kan isih sering ketemu. Aku seneng banget saben kowe teka ning omahku, crito-crito karo nggawa panganan enak kaya kelepon iki,” jawab Mugiarni karo esem sing ngugemi. “Nanging, saiki urip kita wis pada sibuk. Aku uga kadang ora sempet dolan. Nanging, saben ketemu kowe, aku kelingan jaman cilik sing penak,” Adelia nerusake critane karo roso kang membatin. “Kowe ngerti ora, Del? Aku uga mikir kaya ngono. Meski saiki akeh kesibukan, nanging crito-crito kowe saka SMP dadi hiburan sing apik kanggo aku. Aku seneng banget ngrungokke pengalamanku,” jawab Mugiarni. Adelia mesem. “Wah, kowe pancen kanca sing setia. Aku seneng duwe kanca kaya kowe sing ora mung ngrungokke, nanging uga nyemangati aku kanggo ngudari impian.” Mugiarni ngrungokke sambil sesekali nyawang langit sore sing kian abang. “Kita kudu tetep njaga persahabatan iki, Del. Wong jaman saiki jarang ketemu kanca sing sejatine, sing bisa ngerti lan ndhukung kita apa anane,” jawab Mugiarni karo tegas. “Iya, Mugi. Aku uga ngrasakke kaya ngono. Wong urip iki penting nduwe kanca sing bisa dadi sandaran, dadi panglipur, lan dadi motivasi kanggo terus maju,” Adelia ngomong karo semangat. Saben minggu, Adelia isih rajin dolan ning omahe Mugiarni. Saben dolan, Adelia ora mung nggawa panganan, nanging uga pengalaman anyar sing mbangun lan nglipur hati Mugiarni. Crito-crito Adelia nggawe Mugiarni ngrasakke urip sing luwih warni, nambah semangat kanggo terus berjuang ngudari impian dadi penulis. “Del, aku ora sabar nunggu crito-crito serumu sabanjure. Kowe pancen apik dadi crito, nggawe aku ngrasakke kaya melu ning petualanganmu,” ucap Mugiarni karo sumringah. “Nggih, Mugi. Lan aku uga ora sabar nunggu ceritamu dadi buku sing bisa dakwaca. Kowe sing setya nyemangati aku, lan aku uga bakal setya nyemangati kowe. Kita kudu terus maju bareng-bareng,” balas Adelia karo senyum ngugemi. Ing sakjroning sore sing hangat iku, Adelia lan Mugiarni ngucap janji kanggo terus njaga persahabatan iki. Senajan akeh rintangan sing bakal ditemui, nanging persahabatan sing kuat bakal dadi kekuwatan sing ora bisa dirusak. Lan ngene, saben wektu sing dilalui bebarengan bakal dadi kenangan manis sing ora bakal lali. Semoga crito iki bisa nglipur lan mberkahi persahabatan sing apik antarane Adelia lan Mugiarni!