Cerpen: Warna - Warni Urip Oleh Mugiarni

#Cerpen #Warna-Warni Urip #Mugiarni

Sumber gambar puxabay.com

Pagi sing cerah iki dadi wiwitan saka lelakon urip sing kebak warna. Sabanjure, marang endi arah urip kita mau karo carane ngadhepi saben dina, iku kabèh dadi rahasia urip. Ana ing sawijining desa cilik, ana bocah wadon sing duwe jeneng Dewi. Dewi iku bocah wadon sing ceria, dia seneng mlaku-mlaku ning alas lan njelajah perengan gunung ing cedhak omahe. Esuk iku, Dewi metu saka omah karo senyum sing sumringah ing pasuryane. Panase suryo kang sumunar nyirami bumi, kaya-kaya nambah semangat urip. Dewi nyekel keranjang cilik kanggo nglumpukake kembang-kembang ing alas. Alas iku wis dadi panggonan favorit Dewi, amarga ana kembang-kembang sing warna-warni lan suketan sing garing, lan uga wit-witan gedhe sing mbiyen dienggo dolanan bareng kanca-kanca. Dewi iku ora tau nglokro. Kabeh kanca-kanca ing desane ngerti yen Dewi pancen bocah sing cilik nanging kuwat lan ora gampang menyerah. Akeh wong-wong desa sing gumun karo Dewi amarga bocah wadon cilik iku ora wedi karo apa wae. Dheweke tau mbantu ibu-ibu sing padha ngunduh pari lan mbantu bapak-bapak sing lagi gawe kerajinan tangan. Saben dina, Dewi tansah aktif lan pancen ora bisa mandheg sejenak. Sawijining dina, Dewi lagi mlaku ning alas. Angin sumilir nyentuh rambute lan nggawe swara gemerisik ing godhong-godhong wit. Ing tengah alas, Dewi ketemu karo kembang-kembang warna-warni sing durung tau dheweke weruhi. Kembang-kembang iku kaya-kaya nduwe pesona sing luar biasa, sing nggawe Dewi ora bisa mandheg ndelok. "Kembang iki apik tenan," pikir Dewi karo isih njaga jarake saka kembang-kembang iku. Ora mung apik, nanging uga nduwe aroma sing wangi. Dewi mutusake kanggo njupuk sawetara kembang iku lan disimpen ing keranjang. Senadyan kembang-kembang iku anyar kanggo dheweke, Dewi rumangsa yen dheweke kudu njaga lan nresnani alam iki. Dewi uga ketemu karo macem-macem satwa ing alas iku. Ana kelinci cilik sing mlaku-mlaku, lan manuk-manuk sing nembang. Urip ing alas iku pancen kebak warna, kaya-kaya nggambarake urip Dewi sing tansah ceria. Dewi ngerti yen urip iku ora gampang, nanging dheweke ora tau menyerah. Ing sawijining pojok alas, Dewi weruh wit gedhe sing mawa cabang-cabang gedhe lan ngrembaka. Dewi eling, iku panggonan dheweke lan kanca-kanca dolanan nalika dheweke isih cilik. Saben dina, Dewi lan kanca-kanca bakal ndelok wit iku lan ndelok sapa sing isa menek paling dhuwur. Dewi tansah menang, lan iki nggawe dheweke luwih percaya diri. Nalika Dewi lagi ndelok wit iku, dheweke krungu swara gemerisik saka dhuwur wit. Dheweke banjur meneng sejenak lan ndelok kanthi tenanan. Ing ndhuwur wit, ana sarang manuk gedhe sing dikuwasai dening manuk elang. Dewi kagum lan ora nyangka yen wit iku uga dadi omah kanggo manuk-manuk gedhe. Dewi rumangsa yen dheweke kudu ndelok wit iku luwih cetha. Dheweke banjur menek wit iku kanthi ati-ati. Saben cabang, Dewi mlebu luwih dhuwur nganti dheweke tekan pucuk wit. Saka pucuk wit, Dewi bisa ndelok pemandangan sing luar biasa. Alas sing kebak warna, bukit-bukit sing ngrembaka, lan awan-awan sing ngambang ing langit biru. Pemandangan iku nggawe Dewi luwih ngrumangsani betapa indah lan warna-warni urip iki. Nalika Dewi lagi ndelok pemandangan iku, dheweke krungu swara ringkih saka sarang manuk elang. Dewi kanthi ati-ati menek luwih cedhak karo sarang iku. Ana anak manuk elang sing lagi loro. Dewi ngerti yen dheweke kudu mbantu. Dheweke banjur nggoleki cara kanggo mbantu manuk elang iku. Dewi banjur mudhun saka wit lan nggoleki tumbuhan sing bisa dienggo obat. Dheweke ngerti yen alam iki wis nyedhiyakake kabeh sing dibutuhake kanggo urip. Dewi ketemu karo sawetara tumbuhan sing dheweke ngerti nduwe khasiat kanggo ngobati luka lan penyakit. Dheweke nggawa tumbuhan iku bali menyang sarang manuk elang lan ngobati anak manuk elang sing loro. Sak suwene, anak manuk elang iku wiwit pulih. Dewi rumangsa seneng banget amarga bisa mbantu satwa alam. Nalika manuk elang sing luwih gedhe bali, dheweke ndelok Dewi lan ngerti yen Dewi wis mbantu anak-anak manuk elang. Manuk elang iku banjur ngeling-eling lan matur nuwun marang Dewi kanthi cara sing istimewa. Dheweke nggawa Dewi menyang papan sing luar biasa ing alas iku. Papan iku kebak kembang-kembang sing luwih apik lan warna-warni. Dewi rumangsa yen dheweke wis nemokake permata sing paling indah ing alam iki. Nalika Dewi bali menyang desane, dheweke nggawa crita sing luar biasa kanggo kanca-kanca lan warga desa. Crita babagan petualangane ing alas lan carane dheweke mbantu anak manuk elang iku dadi inspirasi kanggo kabeh wong. Dewi ngerti yen urip iki ora mesthi gampang, nanging saben tantangan iku bakal nggawe urip kita luwih berwarna. Dewi lan warga desa kabeh setuju yen warna-warni urip iku sing nggawe urip kita luwih indah lan menarik. Sabanjure, Dewi tansah ngelingi lelakon ing alas iku. Ora mung nggawe dheweke luwih kuat, nanging uga nggawe dheweke luwih ngrumangsani pentingnya ngreksa alam. Dewi ngerti yen kita kudu njaga alam iki kanggo generasi sabanjure, supaya warna-warni urip iki bisa terus dinikmati dening kabeh wong. Dewi ora tau menyerah. Saben tantangan sing dheweke hadapi, dheweke tansah ngadhepi kanthi senyum lan semangat sing ora tau surut. Urip iku kebak warna, lan ing saben warna iku, Dewi nemokake keindahan sejati. Kabeh warga desa kagum lan bangga marang Dewi sing ora mung kuwat lan ora gampang menyerah, nanging uga nduwe ati sing lembut lan tresna marang alam. Dewi lan warga desa kabeh setuju yen urip iki pancen kebak tantangan, nanging ing saben tantangan iku, kita bakal nemokake warna-warna sing nggawe urip kita luwih indah. Dewi pancen dadi inspirasi kanggo kabeh wong ing desane, lan dheweke terus njaga semangat lan ceria ing saben dina urip. Sakwise petualangan iku, Dewi rumangsa yen dheweke kudu nuduhake piwulang sing dheweke entuk marang generasi sabanjure. Dheweke ngadani acara-acara kanggo bocah-bocah ing desane, ngajari babagan pentinge ngreksa alam lan tetep semangat ing ngadhepi tantangan urip. Dewi dadi bocah wadon sing ora mung kuwat lan ceria, nanging uga nduwe pangaruh positif marang lingkungane. Urip Dewi pancen kebak warna. Saben dina, Dewi nemokake warna-warna anyar sing nggawe uripe luwih indah lan menarik. Dheweke ngerti yen ora kabeh bakal gampang, nanging karo semangat lan tekad sing kuat, Dewi yakin yen dheweke bakal ngadhepi kabeh tantangan karo senyum lan kebak warna-warni urip. Dadi, ing dina sing cerah iku, Dewi terus nglakoni urip karo semangat sing ora tau surut. Saben langkah sing dheweke jupuk, dheweke nggawe uripe luwih berwarna lan menarik. Urip iki pancen kebak warna, lan ing saben warna iku, Dewi nemokake keindahan sejati sing nggawe urip kita luwih bermakna lan kebak warna-warni sing luar biasa.