Semangat Sing Ora Tau Padam

#Semangat sing Ora Tau Padam #Mugiarni #KelompokJawaBanten

Sumber Gambar Dokumen Pribadi Mugiarni lungguh nang beranda omahe, nyambi ngombe secangkir teh anget. Srengenge esuk madhangi pekarangan omahe sing kebak tanduran hias. Atine rumangsa tentrem lan bahagia nalika mikirake anakku, Adelia, sing saiki wis sekolah SMP. Mugiarni tansah bangga karo kabeh prestasi Adelia, nanging sing paling penting kanggo Mugiarni yaiku ndeleng Adelia urip kanthi semangat.

Sumber Gambar Canva.com *** Saka cilik, Adelia pancen dikenal dadi bocah sing kebak bakat lan minat. Dheweke seneng nulis crita, main peran ing panggung, dadi pembawa acara, nari, lan malah mendongeng. Kegiatan-kegiatan iku kaya dadi bagean saka uripe sing ora bisa dipisahake. Lan saiki, ing SMP, Adelia saya ngembangake kabeh bakate kanthi dukungan saka sekolah sing kaya agensi minat lan bakat. Siji esuk, nalika Mugiarni lagi menikmati wektu sendirian ing beranda, Adelia teka karo pasuryan sumringah. "Bu, Bu, rungokno iki!" seru Adelia kanthi antusias. "Ono apa, Le?" takon Mugiarni alon-alon karo mesem. "Ming sekolah, aku kepilih dadi ketua panitia acara pentas seni! Aku uga bakal nari lan maca dongeng kanggo bocah-bocah. Seru banget, Bu!" Adelia crita kanthi semangat. Mugiarni rumangsa bangga krungu critane Adelia. "Wah, apik banget kowe, Nduk. Ibu bangga marang kowe. Teruslah semangat nindakake apa sing kowe tresnani." Dina-dinane Adelia dipenuhi karo latihan lan persiapan kanggo pentas seni. Mugiarni tansah ndhukung kanthi sepenuh ati. Nalika Adelia nulis naskah kanggo dongeng, Mugiarni tansah dadi pendengar setiane, menehi saran lan semangat. Nalika Adelia latihan nari, Mugiarni nulungi nyiapake kostum lan nemani latihan. Mugiarni kepingin Adelia ngerti yen dheweke tansah ana kanggo dheweke. Nanging, ing tengah-tengah persiapan pentas seni, Adelia mulai krasa kesel. Beban akademis ing sekolah saya abot, lan Adelia rumangsa keberatan karo tanggung jawab dadi ketua panitia. Siji wengi, Adelia mulih omah karo pasuryan lesu. "Bu, aku kesel banget. Aku ora ngerti bisa ora nerusin kabeh iki," ngendikan Adelia karo suara bergetar. Mugiarni mandeng Adelia kanthi kebak tresna. "Nduk, kowe ora kudu nindakake dhewe. Ibu yakin, kowe bisa ngatur kabeh kanthi apik. Yen kowe butuh bantuan, aja ragu-ragu ngomong. Ibu tansah ana kanggo kowe." Adelia ngangguk, nanging atine isih rumangsa ragu. Wengi iku, Mugiarni merenung. Dheweke ngerti Adelia banget semangat, nanging uga kuwatir anakku kelelahan. Mugiarni banjur mutusake kanggo mbantu Adelia luwih intensif. Mugiarni mulai ngatur wektu Adelia kanthi luwih apik, mbantu ngrampungake tugas-tugas sekolah lan uga persiapan pentas seni. Kabeh padha kerja sama kanthi luwih efisien. Alon-alon, semangat Adelia bali tuwuh, lan dheweke rumangsa luwih siap ngadhepi tantangan. Pentas seni sing ditunggu-tunggu tekan uga. Mugiarni lungguh nang barisan penonton karo atine gemeter. Nalika Adelia tampil ing panggung, Mugiarni ndeleng betapa bahagiane anakku. Adelia nari kanthi lincah, nggawa dongeng kanthi ekspresi sing memukau, lan dadi pembawa acara sing penuh percaya diri. Sasampune pentas, Adelia nyedhaki Mugiarni karo senyuman lebar. "Bu, tadi aku seneng banget! Kabeh lancar lan kanca-kanca uga seneng," ngendikan Adelia. "Ibu uga seneng ndeleng kowe bahagia, Adelia. Elinga, sing paling penting yaiku kowe urip kanthi semangat lan nindakake apa sing kowe tresnani," ngendikan Mugiarni nyambi ndemek Adelia erat. Wengi iku, Mugiarni merenung nyambi mesem. Kangge dheweke, kebahagiaan Adelia iku segalane. Dheweke yakin, kanthi semangat lan dukungan sing terus diwenehake, Adelia bakal terus bersinar lan nggayuh impian-impiane sing gedhe. Sing paling penting, Adelia urip kanthi semangat lan tresna. Mugiarni ngerti, suwene Adelia bahagia, dheweke uga bakal tansah bahagia.